خانمی با همسرش گفت اینچنین:

 

کای وجودت مایه ی فخرزمین!

 

ای که هستی همسری بس ایده آل

 

خواهشی دارم مکن قال و مقال!

 

هفت سین تازه ای خواهم ز تو

 

غیر خرج عید و غیر خرج از رخت نو

 

"سین" یک ، سیاره ای، نامش پراید

 

تا برانم مثل برق و مثل باد

 

 

 

"سین " دوم، سینه ریزی پرنگین

 

تا پرد هوش از سر عمه شهین!

 

"سین" سوم، یک سفر سوی فرنگ

 

دیدن نادیده های رنگ رنگ

 

"سین" چارم، ساعتی شیک و قشنگ

 

تا که گویم هست سوغات فرنگ!

 

"سین" پنجم، سمع دستورات من!

 

تا ببالم من به خود در انجمن!

 

 

 

آنگه آن بانو کمی اندیشه کرد

 

رندی و دوز و کلک را پیشه کرد!

 

گفت با ناز و کرشمه آن عیال!!

 

من دو "سین" کم دارم ای نیکو خصال!

 

 

 

گفت شویش : من کنون یاری کنم

 

با عیال خویش همکاری کنم!!

 

"سین" ششم ، سنگ قبری بهر من!

 

تا ز من عبرت بگیرد مرد و زن!

 

"سین" هفتم، سوره الحمد خوان

 

بعد مرگم بهر شوی بی زبان!!